Songül Şiiri - Veysel Şimşek

Nerelisin dedim düşünüp durdu,
Songül dedi abi memleket Ordu,
Mekan Çayırova Beylikbağı yurdu,
Hoş konuşur asi dil olmaz Songül.

Songül daha henüz yirmi üç yaşında,
Temiz kalpli hile yoktur işinde,
Çok gençleri dolandırır peşinde,
Leyladır Mecnuna kul olmaz Songül.

Abi diyor Songül bende kardeşi,
Şekerpınar Akbankta iş arkadaşı,
Helal alın teri ekmeği,aşı,
Çalışır kimseye kul olmaz Songül.

Güler yüzlü hiç eksilmez hoşgörü,
İyiden iyidir kalplerde yeri,
Oda benim gibi çalışan biri,
Nankör muhanete kul olmaz Songül.

Nasihatım benden kardeş Songüle,
Boyun eğme olur olmaz dingile,
İyi düşün yolun sürme engele,
İnşallah kuruyan gül olmaz Songül.

Yeter bana akıl mantık fikirim,
Ben insanı ciğerinden okurum,
Daha genç körpesin ortada durum,
Ateş yanmayınca kül olmaz Songül.

Veysel der ki; Akıl mantık yüklüsün,
Bir gün gelir dersin abi haklısın,
Yaşam sırdır sen bu sırda saklısın,
Gidip bir kötüye köle olmaz Songül.