Soneler Şiiri - Ali Özenç Çağlar

1

Ben dal isem sen gülümsün rengin ebruli olan
Ben dikensem yaprağım sen, kokun tebessüm olan
Her zalimin kıskancısın, o nefret büyüten zulm
Sen doğasın ben doğallık kahrı sevgiyle öğüten
Köleliği alt edeniz, üç bin yıldır sürer kavgam
Bir yanımız çelikten ruh, bir yanımız pür isyandır.
Ne kırılgan bahar gördük, kan donduran kışlar gördük
Vuruştuk tarih boyunca nice kanlı savaş gördük
Alev alev harlayanla kara çamdan çıra olduk
Yandık yandık dirildik külümüzden anka olduk
Su olduk dağlar aştık, kaya delen ferhatlandık
Gül kokladık, obalarda çadır kurduk şirinleştik
Bir yanımız karacoğlan, dadaloğlu sazımolan
Yiğitlere omuz verdik, türkümüzle kurşun döktük...

2

Kul olan köledir yarın, sırtına semer vururlar
İyi insan, uysal insan değildir çünkü her zaman
Baş sallamak, boyun eğmek marifetmiş sanma sakın
Kurtlar kapar kuzuların, dağıtır sürün çakallar
Cıscıblak kalır ortada, tükenen insan yanın
Gelir geçer yanından nice yenik ordular
Sana ceset toplamak düşer ardları sıra
Baş başa kalırsın sonra, ettiğin dualarla
Toprağın ekin vermez, yeşermeyince tohum
Kesilince hiç vakitsiz yarı yolda soluğun
Yine başa dönersin değirmene su akmaz
Un olmaz taş dönmezse, ailen naçar kalır
At şahlanmaz, eksik etme tımarını gün boyu
Kısma kuzunun otunu akşam sana sütün vermez.

3

Ne musası, ne isası hiçbiri bizden değil ki
Ne cennet, ne cehennem tuzaktan gayrisi nedir
Elimize verilen onca kitap ne anlatır bizlere?
Bir garip yalandan ya da bir uzun masaldan başka
Kurulmuş adi bir oyun egemenin düzeneği
İnanan sen olursun daha baştan kaybettin,
inanmazsan kavga hazır, gelip boynun vururlar.
Yaşamayı günah derler, her haltı onlar yerler
Dört kitabın dördü birdir, onlar büyük günahkâr
Onlardan çıkar krallar, nice imparatorluklar
Onlardır her toplumda acıların kaynağı
Harlayan her ormanın ateşin onlar yakar
Bizse hiçbir şey değiliz suçludan başka
Adalet varsa eğer elbet hesap sorarlar.