Sensizdim, bütün bahar yaşadım senden ırak;
Nisan bu, allı pullu, giyinmiş süslenmiş de,
Her şeye gençlik ruhu aşılamış, şen şakrak,
Gülüp oynuyor durgun Saturnus bile işte.
Ama cânım kuşların söylediği şarkılar,
Elvan elvan çiçekler, burcu burcu, alaca,
Bana bir yaz masalı anlattıramadılar,
O soylu çiçekleri ben kesemem haraca.
Zambakta beyazlığa şaşmıyorum bir türlü,
Güldeki kızıllığı övmek gelmez içimden;
Doğrusu hepsi güzel, bir içim su, büyülü,
Hepsi senin resmindir, hepsinin örneği sen.
Ama sen olmayınca kış sürdü biteviye:
Bunlarla oyalandım senden gölgeler diye.
Kayıt Tarihi : 6.6.2015 15:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
rengarenk nisan, kuşanıp tüm süslerini,
üfledi herşeye gençliğin iksirini.
güldü ve zıpladı onunla kışın ağır nefesi.
lakin, ne kuşların cıvıltısı, ne de tatlı esintisi,
boy boy çiçeklerin ne kokuları ne renkleri,
anlatamadı bana yazın neşeli hikayesini.
ya da sapından koparacak kadar etkilemedi beni,
ne hayrete düştüm zambağın beyazlığından,
ne de meth ettim gülün koyu kan rengini,
hoştu ikiside, lakin,
sadece haz veren bir yansıma senden ilham alınan,
kalıbı sensin hepsinin...
fakat kış bitmemiş görünüyordu hala...
...ve senden uzakta,
senin yansımaların diye oyalandım ben.
bunlarla...
(William Shakespeare)
TÜM YORUMLAR (2)