Söndür Beni Şiiri - Ali Yapalak

Yüce dağda şahin uçar,
Uçar ya! hep derdim açar,
Aşkın beni yüksek yakar,
İn yanıma söndür beni.

Yanıyorum söndür beni!
Kavrulmadan söndür beni!
Ağlıyorum güldür beni,
Ya güldür ya öldür beni.

Dağlar yukarıdan bakar,
Irmak yatağına akar,
Kav’ın bende çıra yakar,
Yakma artık söndür beni.

Göz üstünde bir kaş gibi,
Yalnızlığa bir eş gibi,
Haziranda güneş gibi,
Yakma artık söndür beni.

Kar tuz ile söner bil ki,
Gönlüm neyle söner peki?
İçin için yanar sanki,
Yakma artık söndür beni.

Gönlünü, gönlüne salmış,
Yapalak da alev almış,
Yine yangınlarda kalmış,
Yakma artık söndür beni.

29.06.2004