Söndü Ocağım Şiiri - Mustafa Kaymakcı

Derdim büyük diye ağlama dostum,
Ben hiç anlatmadım hep kısa kestim,
Hayata dünyaya her şeye küstüm,
İstiyorsan dinle anlatacağım;
Hasretle elemle doldu kucağım,
Yıkıldı dağıldı söndü ocağım...

Ömrümce ağladım kurudu gözüm,
Güldüğüme bakma yanıyor özüm,
Terk etti dostlarım artık öksüzüm,
Bu hasret yolunda hep koşacağım;
Hasretle elemle doldu kucağım,
Yıkıldı dağıldı söndü ocağım...

Kırılmış kanadım uçamıyorum,
Kapanmış şansımı açamıyorum,
Şu kara bahtımdan kaçamıyorum,
Artık vakit çok geç kaçmayacağım;
Hasretle elemle doldu kucağım,
Yıkıldı dağıldı söndü ocağım...

Boş kalmış titreyen eller misali,
Sararmış kurumuş güller misali,
Havaya savrulan küller misali,
Her esen rüzgarla savrulacağım;
Hasretle elemle doldu kucağım,
Yıkıldı dağıldı söndü ocağım...