Sonbaharlarca savrulan hasret belki

o sözler
o yeminler
o hayaller
geçmişin puslu kuytularında
hasret bile değil
belki kutlu bir murat
kutsi bir arzu
hiç duyulmayacak bir fısıltı
ruha fısıldanan

hece hece silinmiş
bir şarkı
bir yakarış belki
peri masalları vaat edilen vakitlerde
sığ rüzgarlardan kaçırılmış
ayın son saatlerinden
çalınmış belki

yeni bir hayat vaat eden
havaya suya toprağa düşen
bir cemre
bir gözyaşı
kalbin kapısında yağmalanmış
bir sevgi
böğre hicran diye saplanmış
hüzünlü bir şarkı belki

umutlar katıştırıp siteme katık yapılan
söndürülmüş kandillerin fitilince yandığı
kırk kere sönüp
kırk bir kez tutuştuğu
el değince bozulan
gölge düşünce küsen
mavi bir ışık belki

gülü solan bir dal
düşü bulandıran günah
her dem taze baharın yakasında
bir beyaz çiçek
sonbaharlarca savrulan hasret belki
saman sarısı rüzgarlar alıp götürmeden
son kuşlar da göçmeden
ruhta yanan
kızıl bir ateş belki

öz bir su
ıslak bir süzülüş tebessüm dolu dudaklardan
bir arkası yarın
heceleri yarım yamalak
heyecanları salkım saçak
kuşluk vakti
bağrı yanık bir sevgili
nazar eden bir çift göz feri
dudağın değdiği bir gül
dünyaca koklanmamış

akşam alacası silmeden
güneş henüz çekilmeden
elde bir karanfil belki
şehrin bulutları rengi
havası deniz suyu kokan
gölgesi koca bir çınar yaprağı
bir çiy tanesi kadar üşümüş
susmuş
bahar mevsimi belki

ucu yanık gün batımı
mor menekşe koklayan rüzgar
akşam yelinin sesi belki
yüreği sızlatan çöl sıcağı
çok uzaklara dalıp gitmiş
ağlayan zaman
yere düşen yağmur damlaları
belki

bir yanı karanlık bir yanı ışık
bir yanı melek bir yanı şeytan
bir yanı çamur bir yanı ruh
içinde iki zıt mahiyet
baştan ayağa cennet
baştan aşağıya cehennem

bir bakışı adem
bir bakışı havva
isyan ve tövbe gibi
belki

redfer