Sonbaharın Ayak Sesleri Şiiri - Ömer Bay ...

Sonbahar dayandı kapıya,
Fısıldar hüzün şarkılarını.
Gökyüzü buğulanmış,
Huzur veren mavi elbisesini çıkarmış,
Ve sıcacık üfleyen nefesini terk etmiş.
Grileşen parça desenli şalı,
Serinleten serpiştirdiği yağmur damlası ile,
Pencere kenarlarında,
Telleri kopuk bağlamanın eşliğinde,
Belki hiç olmaması gereken pişmanlıkların,
Belki de yaşanmaması gereken yaşanmışlıkların,
Bestesini yapıyor.
Şarkılar tam oturmamış,
Ritimsiz ve saydamlığı tırmalar gibi düşer.
Ekimde gelecek sararan ve düşen yaprakları,
Ya da Kasım da gelecek çıplak ağaçları bekler.
Göresiniz Aralık ta.
Bir diskodan yükselen patırtı edasıyla,
Üşüyen ve titreyen bedenleri sızlatan,
Hatta sona doğru atılan adımları anlatan şarkıları.
Kimseyi görmedim ki,
Sonbaharın ayak sesinden ürpermesin,
Ansızın çakan şimşek ile,
Gönlüne yıldırımlar düşmesin.
Yağmurun sesinde hüzünlenip,
Hatta gelecek yerine, geçmişine dönmesin.
Ah! Aahhh, giden ömürdendir be dostum.
Belki de şu ıslak günlerin değerini bilmek gerek,
Nadirdir fırsata çeviren,
Uzun uzun yollar seçip kendine,
Pişmanlıkları alev almışların,
Şemsiyesiz çıkıp ta sokaklara,
Gerek günahlarından,
Gerekse pişmanlıklarından arınmak için ıslandığı,
Sonra asıl olan sevdiğinin kapısına dayanarak,
Döndüm bir tanem diyerek af dilediği.
Bugün başımı kaldırıp baktığımda,
Her kim penceresinde asılı,
Perdesinin kanadının altından,
Derin derin boşluğa dalıp kalmış ise,
Sicim çeken yağmurdan bir damla camının önüne,
Bir damla ise nem almış gözlerinden,
Yalnızca seyredenin içine düşüyordu.
Ömer BAYCAN 28.08.2024