Sonbaharım Ben Şiiri - Devrim Özyol

Sonbaharım ben
Gazel olur, dalı kırık düşlerimde ağlarım
Yüreğimin hicranında yaprak dökerim
Gözlerimin hududunda umuda eşkiya bir derbederim.

Gökyüzü müebbet yemiş
Yağmuru Sürgün edilmiş
Sırası gelmeyen bir nefer ...
Aydınlığa sırtını dönmüş
İsyankar bir sermestim...

Güzergahım gecedir,
Aşkın en alâsını karanlıkta bulurum...
Uyuyamam, sessizliği severim
Bütün kötülüklerin kaybolduğu
bir odada keşkelerime bağırır
Kavga ederim...
Huzuru gecede bulan kimliksiz bir kayıbım
Nefesime şiirler yamalar
Sonra bütün şiirlerin duygusunda kendimi ateşe verir küle dönerim
Vurguladığım her kelimeyle kan davalı olur
Ona buna sataşırım.

Yaktığım cigaranın dumanında hayaller kurar sonra gerçekleşmeyen hayallerimin hücresinde ipimi çekerim...
Adaleti olmayan düzenin kürsüsünde
Avazım çıktığı kadar bağırır küfür ederim.
Acı yanlarını gördüğüm,
Tadına varamadığım bu dünyanın,
insanlarına düşmanım ...

Dedim ya ben sonbaharım ;
Yüreğimde hep bir Gazel olur
İçime düşen her yaprağın ölülerini gömerim
Ne yağmura isyan ederim
Nede Gökyüzüne küserim
Davamı kendi yüreğimle öderim...