Sonbaharı Yaşamak Şiiri - Mehmet Emre Özgür

Bir hikaye yazılmıştı bize yarı yolda kalan Mart ayının soğuk bir vaktinde tutmuştum ellerini.Gözlerinin içi sonbaharı yaşatıyordu ilkbaharın ilk günlerinde.meselede buydu ya sonbaharı sevmekti ilbahara herkes aşık olurdu. Yaprak dökerken bir yanım gülüşlerin ilkbaharı anımsatıyordu.Yine de alıkoyamıyordum yüreğime.Oysa hatrımızı soracak kadar Cesaretimiz bile yokken bir bakışla anlarız birbirimizi, O kadar ki tanışırken. Susarken anlatamazsın bizi.
Bir bakışla soramazsın halimi.
İyi de değilim,hasretim zaten.
Gözünden akan, o kanlı yaşların.Yağmurum olsun Kasım akşamında.
Gözlerinin kahvesi ruhumu kanatırken,
Su üstüne çıkar öfkem.
Derinlerdeki merhametimin esiri olmasına rağmen.
Sen benim yüreğime düşen kor ol,Ama bana uzak ol.Bir veda yetmez bize,
cümlelere sığmaz sevdamız.
Her sevda gibi bizde yarım kalırız.
Şimdi karıştırma solan sayfaları arasanda bulamazsın bize dair tek bir hece uyuyamadan düşünsende bu sevdayı her gece bitmiş bir kitabın ne sonu değişir ne de kabre konulan bir cesedi geri döndürebilirsin.
İşte biz ki yüreğimizin refakatçileriydik zaman geldi morg soğuğu aldı yüreğimi işte o gün kefenledim yüreğimde ki seni
Zihninde bildiklerinle yüreğindeki hisler öğretir yaşamı
pastadaki mum sayısının bir önemi yoktur kaderin tartışılmaz tecellisi kandil anıtına bile çevirebilir seni. Sonra biri genç adam diye seslenir ruhunla bedenin arasında sıkışıp kalırsın. Bir gülümseme düşer yüzüne herşeye inat sarsılmadan yürürsün kaderinin yolunu.

Senin inandığın şeyler var, benimse anımsadıklarım. Hayal ediyorsun farkındayım.Sonbaharın ağlayan bulutlarının altında el ele ıslanma hayali, kurma! Senin hayal ettiğin sonbahar yağmurunda ben birikintide yansıyan yalnızlığıma gülümserim.
...