Yürüyorum...
Uçsuz bucaksız yollarda.
Sahi yürüdükçe mi uzardı yollar?
Yoksa içimizdekiler mi bahane olurdu yolların uzamasına?
Bilmiyorum...
Gökyüzüne baktım sonra.
Bir kuş bir ağaç ve sevdam.
Sevdam... Sevdam gökyüzü kadar derin, gökyüzü kadar uçsuz ve bucaksız.
Kayıt Tarihi : 8.10.2019 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!