Sonbaharda Kuru Bir Yaprak Misali...

Sayılı nefeslerim bir gün tükenecek
Hayat trenim kimbilir hangi ıstasyonda duracak
Kimbilir hangi yolcular binecek,hangileri inecek
Kuru bir yaprak misali,rüzgarda savrulacak

Artık ömrün sonbaharı,yapraklar rüzgarda uçuşacak
Bahar dallarımda ümit çiçekleri solacak
Hayallerim bağbozumlarında bir bir sökülecek
Güneşim karacak,semada yıldızım kayıp gidecek

Şiir dostlarım belki arkamdan ağlayacak
Bir kaç ahbap peşimden kabre kadar gelecek
Bir kara çukura naaşım dualarla inecek
Koskoca bir hayat bir anda nasılda bitecek

Bir gün ecel çalacak kapımı kimbilir hangi kılıkta
Kaçsam kurtulurmuyum bilmem şu mahşeri kalabalıkta
Kıymetini bilmedik hayatın,rahatlıkta sağlıkta
Alıp ruhumu gidecek azrail,belkide bir solukta

Bir gün terk edeceğim bu dar dünyayı
Zaten sığamamıştım yere göğe bunalmıştım bayağı
Hem yaşlıydı dersiniz,çukurdaydı bir ayağı
Birinizin sırasını aldı belkide sizlere bu son kıyağı

Gitmeyin dostlarım,yalnız bırakmayın diye hayrkırsamda
Toprakla örteceksiniz üstümü haykırıp inlesemde
Yarım kalmış şiirlerim güftelerim vardı desemde
Perişan sessizce gideceğim,yalvarıp yakarsamda

Belki yeniden dirileceğim güne kadar uyurum
Kimseye etmem şikayet yarla huzur bulurum
Bilinki sevdiklerim andıkça kalbinizde olurum
Beni unuttuğunuz gün asıl o gün ölürüm...