Sonbaharda Bir Kadın Var Şiiri - Seyran ...

Bir yerde başladı zaman,
bulutların içine saklandı
sudan, gökten, unutulmuş bir şarkı gibi.
yağdı bazen

Yıllar geçiyor,
sanki hep yarım kalmış bir nefesin içinde,
adımların hatırlanmaz,
gözlerin kaybolur,
bir çocuğun düşüne attığı taş gibi...

Kimi anılar,
sararmış yaprak gibi,
sessizce düşerken yere,
kimisi sis içinde kalmış,
göz gözü görmez,
zaman çizer izlerini belirsiz.

Bir kadın var,
kendini arıyor,
kendinden uzak,
bir mevsim geçişinde,
dudaklarında unutulmuş bir öpücük,
ellerinde tanımsız birkaç hatıra.

Sessizlik yığılıyor,
zaman bulanık bir nehir gibi akıyor,
geçmiş ve şimdi iç içe,
hatıralar kayıyor,
sonbaharın sarısı soluk,
kışın beyazı kirli,
baharın tazeliği yorgun...

Bir yastık altındaki eski fotoğraf gibi,
solgun,
kenarları kırışmış,
dünyaya sığmayan bir yalnızlık,
ve unutulmaz ama
ne zamandan kaldığı bilinmeyen bir hüzün...
S.GÖL