Uzaktan bakıldığında ev gibi görünürdü. İçerden kapalı kapılarını açabilirseniz Sevda hanım’ın cennetini yaşardınız. Gerçi yaşlı idi biraz ama / yok yok yanlış anlamayın güzel kadındı, gözleri yaşlı manasında söyledim ben… Kederle tutuşturduğu sobası hep tüterdi ve hüzün kaçardı güzel gözlerine. Hüzün kesesinde büyüttüğü nur topu mutluluklarını doğurdu hayata. Bahar çiçekleri ve düş ilmikleri ile ördüğü elbiseleri giydirdiği mutluluklarını, sokağa saldı oynamaları için. Yıllar var dönmediler geri… Dizlerinin dibinden ayrılmayan yalnızlık, yari olmuş Sevda hanım’ın. Düşünceli bulutlar serpilmişti gökyüzüne, her şey (b) aşkaydı.
Sesine vurgundu binlercesi ama o hiç yaşamadı sevdayı tam tekmil yüreğinde. Sahip olup kaybettiği zamanların anılarını biriktirirdi mahzeninde, sobasında yakmak için… Sahip olamadıklarını ise çileden bir yumak yapar, düşlerine geçirir, ilmek ilmek örerdi. Bedelini ödeyenler alsın diye ormana bırakırdı bu düş örgülerini. Bu yaşanmamışlıkları bulanlar hayran olurdu sevda hanım’ın motiflerine ama hiç ulaşamazlardı kendisine.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
