SONBAHAR ŞİİRLERİ

yapraklar bir bir intihar ediyordu,
can çekişenleri insanlar öldürüyordu;
adım adım yüreklerine basarak.
bu sonbahar mıydı, yoksa katliam mı?
..

Bulanır bir anda o berrak sular
Mühürlenmiş birkaç sözcük dilinde
Ve çıkar gelir o sessiz sonbahar
Masmavi bir karanlığın elinde
..

Bedenim kocaman bir boşluk sanki
Mevsim sonbahar, gözyaşımın hasat vakti
Mısralar yankılanırken uçurumunda
Varlığım yokluğun ta kendisi...
..

Önümde koca bir şehir ve ben. Yalnızım… Kalemim, kâğıdım ve ben varız hee birde hüzün pencerem… Ne zaman hüzünlensem penceremden bakarım Bursa’nın renkli ve ışıklı yollarına… O yüzden ‘’hüzün penceresi’’ koydum adını…

Sıcak ama sonbaharı andıran bir hava var dışarıda. Oysaki Haziran ayını yaşıyoruz. Dökülüyor sanki yapraklar, kırılmış sanki dallar. Sanki kahverengi bir gökyüzüne bakıyorum penceremden… Sanki sararmış yapraklar, çekilmiş denizler, martılar uçmuş, kedilerim bile terk etmiş beni, çiçeklerim boynunu bükmüş, güllerim tek tek solmuş. Neden bu? Haziran ayında sonbahar yaşarmı insan?

Sabah uyanıyorum tek başıma yaptığım kahvaltıdan bir haz alamıyorum..akşam yemeğini yapıyorum sanki her birinin tadı tuzu kaçmış,hiçbir şeye benzemiyor yemekler,hiçbir şeyden tat alamıyorum.boş ver diyorum en iyisi gidip alışveriş yapmak belki kafa dağıtırım ama kıyafetlerde bana küsmüş sanki bir türlü beğendiğim elbiselerin bedenini bulamıyorum.eve dönmeye karar veriyorum.hüzünlü bir şekilde yolda yürüyorum tanıdık o kadar çok kişi rastlıyorum ki hiç biri beni görmüyor arkalarından sesleniyorum dönüp bakmıyorlar bile yollar insanlar bile küsmüş…

Evime geliyorum açıyorum eski püskü radyomu frekansları gezerken çok sevdiğim eski bir parçaya rastlıyorum ‘’sevemedim karagözlüm’’…ayarlamaya çalışıyorum net duymak için o sırada kaybediyorum yerini.hayal kırıklığımı düşünemezsiniz!
..

Bir peri kızına rastladım güneşli bir günün sessiz bir sabahında,
Üzerinde geçmişinin pas tutmuş hatıraları vardı sanki,
Deniz kıyısında durmuş denizi izliyordu soluk gözleriyle,
Yalnızlık kokuyordu genç kızın gözleri sessiz bir sonbahar sabahında.
..

Sensizliği sana rağmen yaşadım ben.hep kaçışlarla dolu,hep eksik...bir yanını tamamlasam,mutlaka başka bir yerden açık veriyordum.tamamlamaya uğraştıkça senin gözlerinde kapbolup gidiyordum.bedenine değil ruhuna taliptim ben,bu yüzden bu kadar zorlanıyordum.ben bir adanın değil,bir kıtanın keşfiydim.yola çıkmıştım bir kere geriye dönüşüm yoktu ama... öyle çok duraklıyordum ki,geriye dönüp baktığımda başladığım yerden bir kaç metre bile uzaklaşmadığımı fark ediyordum.üstelik menzilin ucundaki sen,benden daha hızlı kaçıyordun.ufukta bile görünmeyen seraptın artık...kaçkez VAZGEÇ dedim kendime kaçkez o yolun kenarındaki ormana girip yok olmayı düşündüm...yaşadığımda bu değilmiydi? seninle birlikte varlık bulduğumu düşünürken,senin olmaman yokluk hissinden başka ne verebilirdiki bana? oysa nasılda coşku doluydum başlarken gecelerimide gündüzlerimide sana adamaya hazırdım.HERGÜN YENİ BİR YÖNÜNÜ ÖĞRENİP ŞAŞIRACAKTIM. seninle yaşadığım hiç bir şeyin tadını unutmayacaktım.sen sonbahar rüzgarında kopmuş, serseri dolaşan bir defne yaprağı,ben sana dal olacaktım.hangimiz yaprak,hangimiz dal karıştırıyordum artık.ben bu uykuları uyuyalı çok olmuştu? şimdi aynı uykuları yeniden uyuyorum.acı uykusu,hüzün uykusu,korku uykusu...bir gece birinin bir gece diğerinin sonsuzluğunda kayboluyorum.ne garip; kendimi kuşatma altındaki bir ordunun komutanı gibi görüyorum.NE ÇOK ASKERİM VAR BANA İHANET EDEN...ben düşmanı alt edemediğimden değil,bu arkadan vuruşlar yüzünden yeniliyorum.bir beyaz bayrak gerekiyor artık bana.BÜTÜN MEVZİLERİNİ KAYBETMİŞ BİR KOMUTANIN ONURUNU DAHA FAZLA ZEDELEMEDEN TESLİM OLMAYI BİLMESİ GEREK.uzun sürmez esaretim,içimde bu yenilginin acısını yıllarca taşıyacak olsam bile bir yolunu bulup KAVUŞURUM ÖZGÜRLÜĞÜME...gidiyorum......geride yaşanmamış yılları bırakarak...sende ürkekliğinle başbaşasın şimdi.HEP TAMAMLANACAK DEĞİL YA BUDA BÖYLE YARIM KALSIN...
..

Sonbahar,
son gelen bahar,
baharın sonu,
yağmurda çırpınan güneştir soluğu.
..

Sensiz her an,
çaresiz sonbahar,
dedirtecek kadar masumdum
o zaman...
..

Şu sonbahar mevsiminde,hep öyle kalacakmış gibi uzun sıcak yaz günlerinin,sabun köpüğü gibi akıp gittiğini gördüm gençlik misali.
''Sonbaharım sen bari elimden gitme'' desemde soğuyan gecelerden kışın gelmesini haber verişin,''ömrün tükeniyor, iyi değerlendir'' der misali.
Kışın soğuyup hapsetmesi ürkütsede beni,yeni bir bahara çıkılacak ümidi.
Sen ölüm; aşarsam çizgini,yitiklere hüzünlenmediğim,geçişlerde eskimediğim,bitmeyecek bahara ermektir ümidim.
..

eylül sonu mevsim sonbahar
gerisi yok sustu duygular
gözlerde hüzün, acı ayrılık
bitti, bu aşkın ömrü buraya kadar
..

mevsim sonbahar
düşmek için dalından
rüzgar beklemez
yapraklar
..

hüzün mevsimine benzemişsin sonbaharla,
gözyaşlarını ıslatan dolu yüreği yağmurlarıyla boşaltan
boş ve duru bir kalbe çeviren ılık ve ıslak bir sonbahar
..

Cehennemin en derin dibinden çıkarılan bir ateş topuyla yanıyor bedenim.Acıların ataları var yüreğimde hasretin anası.Kaderim en karanlık çağlarda daha zifiri.
Yarınlar ömrüm için bir anlam ifade etmeyen değersiz bir zaman dilimi olmuş.Gelecekten ümidimi kestim geçmişimse umrumda değil.
Sanki bir savaş meydanında günlerce savaşmışım.Yüzlerce can almışım.Bedenim yaralanmış her hattından kan akıyor gibi.Gözlerimde Korkunun ürpermesini bulamazsın kalbime acının şevkini.Ben ayakta ölmeye mahkum olmuş bir çınar ağacıyım her dalında acı veren her yaprağından hasret kokan.Beni sonbahar rüzgarları değil beni serin esen bahar yelleri kuruttu aslında.Azraille kavgalıyım şeytanla barışık.Ölümü mahkemeye verdim canımı almıyor diye.
..

Sonbahar yıldızları gökyüzünü aydınlatıyor. Odam karanlık, yalnızlığın misafir. Perdeler rüzgara teslim pencerem yarı açık. Her şey sustu; gece bile.Boğuk sesimle sana sesleniyorum. Duymuyor musun? Şimdi sen uzağımsın, uzağımdasın. Sen şimdi bir tuzaksın. İçimde durmaksızın kanayan yaramsın. Sen şimdi her şeyden uzaksın…
Seni ilk gördüğüm an geliyor aklıma. Tanrım! Nefes almaya bile unutacaktım bakışların bakışlarımla kesiştiğinde. Üzerindeki kıyafeti hala hatırlıyorum. Zaten hiç unutmadım ki… Nefesimi tutmuştum. Sen farkımda değildin ve yanı başımdan geçip gitmiştin.
Şimdi söylediğim şarkısın. Bitmeyen şarkımsın. Üzerime okunmuş, eski gazete örtün. Yorgunum, uyumalıyım… Ben seni değil nefes almayı unutmuşum…
..

Güneş kaybolup giderken
Butların arasında,
Gidişin geliyor aklıma
Bir sonbahar havasında.
..

Bir sonbahar daha geldi geçti işte,
Bütün anılar bomboş sahipsiz kaldı.
Ne o aşklar var, ne de sen varsın yanımda,
Bir kıvılcım bile bulamazsın bir zamanlar kor ateşten gecilmeyen YANIMDA...
..

bir bahardı seni tanıdığım
yaza sımsıcak girmiştik
sonbahar hüzünlendirdi bizi besbelli
kıştı ayrıldığımız....
..

Kuşlar da gitti
Sonbahar boyadı resimlerimi
Grisi çoğaldı göklerimin
Bulutlarımda kaldı beyaz
..

Bana her gün sonbahar artık bakma güldüğüme
Ve ben artık gazellere basarak yürüyorum
Ama seslerini duymuyorum..
..

Devr i alem olmuş karanlık çökmüş,
Erenler gülistanı tarumar şimdi,
Uluçınar yaşlanmış yaprağın dökmüş,
Küffara ilk bize sonbahar şimdi.
..