Bir sonbahar günlüğü. Kuytu bir evde yanlızlığıma eşlik ederken. Odamın penceresinden ağaçla yapraklarının ayrılışını izliyorum. Bir hüzün var yüreklerinde. Ikiside veda ederken bir birlerine göz yaşı eşlik ediyor ayrılışlarına. Tıpkı sen ve ben gibi. Hatırlıyormusun bir sonbahar günü koparmıştık umutlarımızı. Ellerimiz bir birinden ayrıldığı zaman göz damlalarımız gitme dercesine haykırıyordu. Yüreklerimiz pare pare olmuş bedenimize şimşekler çakmıştı. Ama sevgili gitmemiz gerekiyordu ve ikimizde savrulduk bu yalan dünyanın farklı şehirlerine.
..
Sonbahar neden bu kadar hüzün kapladı yüreğini. Neden bu sebepsiz susmaların. Niye bu kadar dert ediyorsun ki. Bir başka bahara ne kaldı ki şurda. En güzel sevgiler yine senin olacak. Ya ben hiç beni düşündünmü. Benim için bahar gelmeyecek. Ben dört mevsim seni yaşıyorum. Biliyormusun çaresi yok bu hastalığın. Şimdi anladınmı benim yürek acımı.
..
Kaç Gecedir Yıldızlara Eşlik Ediyor Göz Yaşlarım.... Yıldızlar Kadar Uzaksın Şu Gönlüme. Gönlüm Şimdi Uzayan Yollarda Karanlıklar İçinde. Kurumuş Dereler Gibi Hayellerim. Sonu Gelmeyecek Biliyorum Bu Hüzünlü Şiirlerimin Mısraları. Bırak Hasretin Bende Kalsın. Ben Kavrulayım Yokluğunda. Ben Acıları Yaşayayım Acı Dolu Kalbimde. Biliyorum Duymuyorsun Feryadımı. Ama Bir Gün Baharımda Açacak Olursan Şayet Ben Çoktan Sonbahar Yapraklarına Karışmış Olacağım.
& Arif Arifoğulları
..
