Sonbahar yaprağı gibi sürükleniyorum...
Sararmış,dalgın,bitkin dolanıp duruyorum,
Bir evin önüne getiriyorlar beni
Şu sonbahar yaprakları,
O evki benim geçmişim gizlenmiş,
Çocukluğum,gençliğim heyecanım işlenmiş
Ey sonbahar yaprakları; istemeyin bunu benden,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta