Buza meyletti sular Şiiri - Arap Kurt

güze dayandı mevsim bulutlar göğü sardı
yağmurlar üşütüyor nisanda tadı vardı

kış kıymet gelmeden börtü böcek çekildi
ağaçlarda bir telaş yaprakları döküldü

serçeleri titretir gecelerin ayazı
yuvasız gariplerin duyulmaz ki avazı

teslim etmez canını güz gülleri direnir
bırakıp giden bülbül sadakati öğrenir

belki ister istemez buza meyletti sular
zirvede beyaz örtü kalmaya karar kılar

kırlangıç göç yolunda kargalar şehre indi
gece kuşu uykuda yarasa hakim şimdi

bahçemde kelebekler yer yeşildi gök mavi
hamak keyfi başkaydı unuttururdu evi

duygular üşüse de demek ki yaşam budur
hayatın evreleri türlü cilve doludur

(dörtekimikibinonüç)