Sonbahar Sabahı Şiiri - Azize Akgün

bir sonbahar sabahı
saçların rüzgara inat dalgalanıyordu
gözlerin kışın açan güneş gibi parlıyordu
ve sen yalnız bir günde yalnız başına dolaşıyordun
sonra biri geldi boynuna sarıldı öptü seni
...o an yıkılmıştım gidip adamı boğmamak için kendimi tuttum
sinirimden koştum tek sığnağım olan yere
deniz kenarına yine bir şiir gelirde
olayları unuturum dedim ama olmadı
koşarak oraya döndüm fakat gitmiştiniz
evine gittim taşınmıştın
yıllar sonra tam yeni bir düzen kurduğumda
evlendiğini duydum ama çok geçmeden toparladım kendimi
sonra aradan çok az bir zaman geçtikten sonra öldüğünü duydum
ve bir mektup; hep seni sevdim ama sen bunu hiç farketmedin...