Sonbahar hüzün perisi Şiiri - Dağlar Özügüç

İsyanım nihayetinde bir titrek damladır
Gözlerimden ansızın dökülen
Solgun mevsimlerde ayrılıklara
Her daim bir kapı aralanır
Soğuk kış günlerinde sevdalar sonlanır
Seven bir yanda ağladığı ile kalır

Sonbahar hüznün perisidir
Sarartır özlemle bekleyen gönülleri
Kurutur yok eder yeşermiş umutları
Güzden sevene yar olmaz
Kışlar hatırlarda saklanır
Yazlar ise hep o eski yazlar

Aşk yazıldığı gibidir aslında
Sesli başlar yılgın biter
Birde kavuşamadıysan eğer
Sevenin bağrını deler de geçer
Sen yinede aşktan yana nasipsiz kalma
Mevsimler aşklara heyecan katar
Kendini o hararetten mahrum bırakma

Gece dünyayı gizleyeyim derken
Koca bir yıldızlar alemini ortaya döker
Oysa çabası sadece sevgiyi yaymaktır
Seven eğer karşılık bulmazsa
Hasret var olan tüm umutları süzer
Kızgın güneşte kalmış gelincikler
Misali boynu bükük bırakır

Gün doğmayınca sabahın değeri olmaz
Her sevda umutla bekler sabahı
Titrek sabahlar bile çare olur yılgın aşklara
Sevda uzun ince bir yoldur
Daima emek ister özen ister
Çabalamayınca her şeyi yarıda bırakır
Sessizce çeker gider