Yağmurlu bir sonbahar günüydü,
Sana yandığım gün.
Yüreğimin tam orta yerinden vurulmuştum.
Sevgi ve şefkat saçılmıştı ortalığa.
Büyüktü,yüceydi.
Eşi görülmemişti daha.
Akıllara durgunluk veriyordu güzelliğin.
Gürültü utanıyordu,gün yüzüne çıktığında sessizliğin.
Yar dedim,namus dedim,sevgili dedim.
Benim oldu yüreğin…
Yağmurlu bir sonbahar günüydü,
Sana yandığım gün.
İşte o an! ...
Titredim,geceyi soğukta geçirmiş bir serçe misali.
Ağladım,özlediğine kavuşmanın sevincini yaşar gibi.
İşte o an! ...
Sevdayı,güzeller şahını tanıdım.
Sevdayı özüme kazıdım.
Ben…
Yağmurlu bir sonbahar günü sevdalandım…
Kayıt Tarihi : 2.7.2006 13:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alperen Biçer](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/02/sonbahar-gunu.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)