Sonbahar her haliyle "İşte geldim, buradayım!" diyor. Yapraklar, yaralar gibi dökülüyor. Yağmur, gözyaşları gibi dinmiyor. Hava, yalnız bedenler gibi soğuk, üşüyor. Camda yağmur damlalarını izlerken gözler titriyor. Oda karanlık, sokak lambasının ışığı vuruyor duvarlara. Duvarlarda gölgeler savaşıyor. Pencerenin pervazından içeri giriyor rüzgâr. Masayı aydınlatan mum sönüyor. Mektuplar yine yarım kalıyor. Sonbahar neden sürgüncü bir diktatör gibi kuşları göçe zorluyor, yaprakları renginden, dallarından ediyor?
Savaş BarhaKayıt Tarihi : 27.3.2022 22:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!