Sonbahar Çiçeği Şiiri - Hakan Astan

Birdi ruhlarımız seninle.
Sen tohumdun ben kökleri,
Güneşi görmek istedin,
Uzadım fidan oldum..
Çiçek olmak istedin,
Büyüdüm dal oldum.
Seni koruyan tomurcuk oldum.
Ve yine istedin.
Açan çiçeklere özendin..
Düşenleri hiç mi görmedin?
Beni kenara itip böylesine serpildin?
Göz kamaştırdın, sevildin.
Sen en güzel sonbahar çiçeğiydin..
Avuçlarımın üstündeydin.
Her gün korktum.
O gün hiç gelmesin dedim.
Ve sende düştün..
Hiç mi göremedin?
Teker teker yaprakların rüzgarda savrulurken
Hiç mi farkedemedin?
Yada hiç mi beni düşünmedin?
Neden bana geri dönmedin.
Şimdi etrafım karla kaplı,
Ve sen yoksun.
Senden arta kalan ruhum da yok.
Belki seni arayışta,
Belki intiharın eşiğinde..
El ele tutuşan o ruh,
Şu an ölüm döşeğinde.
Ve sen yoksun.