Sonbahar hüzün kokar, ayrılıktır...
Dal ayrılır cok sevdigi yapragından.
Agac kalır tek başına ben gibi, sevdasından uzak.
Ruzgarlarla inler, acıtır icini özlem...
Kavuşacagı gün icin, yıkılmadan ayakta bekler...
Sevdasının sıcaklıgını hayal eder, onun onu saracagı günü dört gözle bekler...
İlk baharda aşik olur yeniden, onu saran yapragına...
Gitme der bir daha sonbaharda gelse beni bırakma hep kal yanımda....
Kayıt Tarihi : 2.10.2012 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!