Sonbahar Aşkı Şiiri - Bahadır Erenn

En güzel sonbahar aşkıydın sen
Mevsim yaprak dökümü
Şehir İstanbul

Yağmurlarla yıkanan
Köhne bir evde otururdun
Bulutlardan uzak bir yerde
Bana yakın

Ben deli dolu
sen önce güzel
öylesine bir aşk işte
su katılmamış günahsız

hayat bir çıkmaz sokaktı
aşağı Dolapdere’ye bir yol giderdi
gündüzleri eskiciler geçerdi sokaktan
akşam sen okuldan dönerdin

pencerende yeşil perdeler vardı
evinde çeşitli danteller
annen biraz yaşlıcaydı
elleri vardı tombul tombul

sokaktan serseriler geçerdi
çocuklu kadınlar geçerdi
çingeneler fahişeler geçerdi sokaktan
baban eve gece yarısı gelirdi

sen perdeni aralar bakardın
ben son parama zar atardım
kahveci kürt hasan erkete deli ismail
o bakışlarına dalar kalırdım

her akşamdı kapıda bekleyişim
çok ca çıkardın pencereye
baban bana serseri derdi de
sen inanmazdın yine

sen utangaç ben dertli güzel
harika bir aşktı yaşadığımız
şu çapulcu çingene mahallesinde
son romeo son perde

bir sigara çıkardı cebimden
alevi senden külü benden
perden yavaşça kapanırdı
bir tütün kokusu kalırdı
sonbahar gecesinden