Sonbahar Aşkı Şiiri - Ercan Keskin

Her sonbahar gelişinde hüzün kaplar içimi,
Şiirime başlık ararım kendi kendime.
Düşen bir yaprak görsem yine aynı mevsimi, Bekler dururum ,belki esin olur eserime.

Bir sevdalım bile yok,bana ilham olacak.
Bütün çelişkilerden uzak, gerçeğe inat,
Acıya ve kedere hiç germeden kol kanat.
Duygularıma ortak benimle ağlayacak.

Aşk bu ilk ve sonbahar dinlemez ne de kış,
Hiç belli olmaz apansız başlar, zemheride ;
Onu alevlendimeğe yeter tek bir bakış,
Sevgiyi belli eder her şekil ve zeminde.

Toprağından uzakta solan bir çiçek gibi,
Kırık vazoda ayraç olup unutulacak ;
Mazide kalacak o anlaşılmaz sebebi,
Yardan gayrı kim ola derdimi anlayacak?