Sonbahar Aşkı Şiiri - Ziya Arifoğlu

Bir mutluluk ağacı altında başlamıştı aşkımız.
Mevsim sonbahardı, aylardan eylül,
Saat beş otuzdört,
Henüz doğmamıştı güneşim.

Bağdaş kurmuştuk ulu ağacın altında.
Eleleydik diz dize.
Bal rengi gözlerin kor kordu
Saçların lüle lüle...
,
Bir rüzgar eserdi serin serin,
Ağlardın damla damla, seni seviyorum derdin.
Monaliza'ya benzer tebesümlenirdin..
Hergün aynı saatte aynı ninnileri söylerdin.

Aynı kelepçeyi kalbinle kalbime vurdun.
Bana aşk mutluluğu sundun,
Sarı yapraklı bir sonbaharda,
Yine beni sevdin, yine benim oldun.

Delipoyraz esti,bir pus, bir duman,ulu ağaca.
Aman vermek istemedi aşkımıza,
Yinede mani olamadı sevdamıza.
Kar, dolu, fırtınalar,yağmur atlattı aşkımız.

Elin elimde,gözün,gözüme bakar.
Nice sonbaharlar kara kışlar geçsin,
Tasalanma sevgilim.
Yeter ki biz ölene kadar sevelim.

19. Eylül1970
Mersin.