Sonbahar Akşamları

Sonbahar akşamlarının misafiriyim,
Umutların karardığı gibi kararmış gökyüzü,
Şakaklarıma düşüyor yağmur taneleri,
Sokak lâmbalarının aydınlattığı yollar ıssız ve sakin,
Bu mevsime boyun bükmezdi yediveren gülleri,
Lâpâ lâpâ yağan karlara inat,
Yaşam mücadelesi verirlerdi,
Son yaprakları kuruyana dek...
Ama! onlarda erken veda etmişler..
Gökyüzüne darılmış sanki çoban yıldızı,
O da kaybolmuş karanlıkların gizeminde,
Sessizliğe uzanan bir şarkı bestesi gibi,
Bulutların esiri olmuş yıldızlar..
Her sonbahar çok şeyleri alır götürür ruhumdan,
İşte böylesine yaşamın garip dürtüsü,
Yerdeki sararan yapraklar kadar iz bırakamadım,
Sonbahar akşamlarının saatlerine..
Hüseyin Ülkü KORKMAZ