Sonbahar Şiiri - Alperen Bilen

Serin sonbahar geceleri gibiydi sevdamız,
Yaprak misali düşüyorduk toprağa.
Onların sessizliği bizim çığlıklarımız,
Bizi görüp anlıyordu doğa.

Usulca yağmurlar damlıyor,
Sevdamız da ıslanıyor yağan yağmurla.
Yağmurun düşmediği toprak kan ağlıyor,
Aynı duygu, benim seni göremediğim anlarla.

Sessiz sedasız uzaklaşıyoruz birbirimizden,
Anlamadım sanma her şeyin farkındayım.
Git gidebildiğin kadar benden,
Ben hep bir adım arkandayım.