Sonbahar Şiiri - Dilek Uluocak

sis aşınca ovaları
yekpare bulut oturunca dağ başlarına
yayla göçleri yollara düşünce
serin bir rüzgâr eser kuzeyden
ve yerleştirir sonbaharı bu diyarlara

odunlar kesilmiş çatı gölgelerinde
ambarlar samanlıklar dolmuş taşmış
yaşmaklı gelinler kapılardan el çektiğinde
yön verdiğinde akşam ayazları
bil ki yaklaşmıştır deli aylar

mantarlar bitmiştir ağaç diplerinde
puslu güz dayanmıştır koca çınara
kale ses vermez olmuştur

kat kat giydirilmiştir çocuklar
hurçlar çıkmıştır saklandıkları yerden
ipekli yün yorganlar çeyizden kalma
serilmiştir temiz döşekler üzerine

göç yolları açılmıştır gurbetçilere
düşer araçlar birbiri peşine
kovalar güneyde yazdan kalma günleri
aman vermez soğuk kalır geride

yazın yorgunluğu yiğit yüreklerde
güçlü kollarda çalışkanlık esir
güçlü kollarda kaslar çelikleşir
anadolu’nun cefakâr insanları
toprağıyla mertleşir