Gök yüzüne,
duaya,açılmış eller gibi...
uzatmış çırıl çıplak,dallarını ağaçlar...
estikçe yavaş yavaş,
akşam üstü,rüzgarla...
sanki duada gibi,
kıpırdıyor yapraklar!
tek tek dökülecekler,
ömrümden günler gibi,
çardaklara yaslanmış,
eğilmiş dinler gibi...
rüzgarla hışırdanır,
sanki ninniler gibi,
sonbahar,
yine geldi...
sanki bahçem ağlıyor,
her yaprak düşüşünde,
ömürden azalıyor...
Kayıt Tarihi : 15.9.2007 23:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ömürden azalıyor... ***
şiirin öyle bir ritmi var ki etkilenmemek imkansız...
kapılıyor anlamların hüznüne ve kendi resimleri geliyor gözönüne...
Sevgili Fatma Hanım, ne iyi yaptınızda şiiri okumaya açtınız...
çok beğenerek okudum...
güzel İzmir'e selamlar...
alarak birşeyleri...
sonbaharın hatırlattıkları hüzündür hep...
selam ve saygılarımla kutlarım...
TÜM YORUMLAR (3)