Sonbahar Şiiri - Celal Kabadayı

sonbahar yıkılmaz duvarlarını yokluyor yalnızlığın
şiirin barikatlarını zorluyor yağmur orduları
hep bir yolunu buluyor esintileri sonbaharın
yüreğin derinliklerinde fırtınalar yaratmanın

bir ılık bir soğuk yapıyor havalar
üşütmenin tam zamanı aşk salgını da var
sevgiler acı sarmalından geçip geliyor
yine solgun yine sensiz yaşanıyor sonbahar

yeşil bir yapraktın erken koptun dalından
korkup birgün sonbaharda kurumaktan
keşke dalında kalsaydın,sararsaydın,solsaydın
sonbahar sokakları gibi aklımda kalsaydın

anılar yırtıyor unutuşun sisli perdesini
her yaprak benimle düşüyor dalından
bir buruk acı duyuruyor geçmişin özlemini
her yaprak seninle düşüyor dalından