Sona Varış Şiiri - Feray Karahüseyin

Dağa çökmüş sisin gizeminde aradım aşkı,
Bir kelebeğin cıvıl cıvıl uçuşunda...
Karanlıklar içinde,
Aydınlığa ulaşmak için çırpınırken yüreğim,
Rüzgara kanat açıp giden yelkende...
Biraz hüzün vardı güneşin sıcağında bile.
Biraz coşku yağmurda...
Sende buldum sandım sevdayı,
Yaşamayı sende sezdim.
Bir çiçeğin güne açışını izledim,
Elimde solmasını düşen yaprağın...
Ve kendime döndüm sonra.
Yüreğime...
Her nefesimde yaşadığımın aşklarımın
Peşisıra gittim geçmişe.
Duyduğum seslerde senden izler yok artık.
Gördüm kayboluşunu içimdeki renklerin
Belki yüz kere, belki bin kere,
Belki sınırsız yaşamlar ötesinde.
Yüreğimdeki her çizikte
Yaşamdan biraz daha koptum.
Işığa uçan pervaneler gibi
Uçup gittim hayaline.
Dönüşü olmayan yollarda yarattığım kayıp şehirler
Kapattı ışıklarını,
Sustu sesleri.
Döndüm tekrar biraz kırık
Yokoldu o sesler, o ışık.
Sonsuza gömüldü duygular yüreğimde.