Sona Haykırış Şiiri - Ayşe Karabulut

Durmadan soluyor tüm çiçeklerim
bu öyle bir yok oluş ki
yine bahar gelecek deseler inanmam
yine yeşerecek çiçeklerin deseler de...
sarı, kırmızı, kahve...
döküldü yapraklarım dalından bir bir
tekrar yeşil yeşil giyinseler de ağaçlarım
ne fayda!
umutlar tükenince...
bir kere sonu görünce...
yalnızlık kuyusuna gark olundum bir kere
çıkmak nafile
onca bağırtılara kulak asmam artık
tüm dünya engellese ne fayda
hiç bir önemi yok artık kantitelerin
yine bildiğim yolda yürümeye devam
sonu tadana kadar...