Mihverinden rüzgâr alan
Düzgünlü kumaş gibi
çırpınıyor telaşla
Yerin mavi örtüsü
Ve köpürüyor
Çalkalanan şarabın
Allıklı yüzü gibi
Ufka doğru bak..
Ufka doğrul kalk!
Eğilmeye meğilli;geminin beli.
Kaybolur usul,umudu yoksul.
Bir gemisin sen sona giderken
Bükülür belin,çaresiz hazin
Kunduranın çarptığı
Parke taşları
Kömür kara sessizliğin
Mağrurca ritmi
Suretin,
bir parke taşı sona yürürken
Parça parça çizgili,
Ömür ezgili..
Kayıt Tarihi : 26.2.2019 00:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!