Bir mana vardı hislerinde
Bilinmeyen düşmanlarca kuşatılmış olsa da yurdun
Sen hep benimle ağlardın
Fakirlik denince, yalnızlık gelirdi akıllara
Sen bu sularda hiç nefessiz kalmadın
Saçlarını tararken ağlayan kadın
Şenlikli yaylaların kış yalnızlığını çarçabuk unuttun
Kuraklığa yenilmiş
Boşaltılmış köyleri yok saydın
En ırak beldelere dağıttığın tebessümlerin benden esirgedin
Bazı kör düğümleri çözerdi, bilirdim
Bir merhabaya varamaz oldu
Telgraf telleri
Sonu gelmez tren katarları
Böylelikle kabullendim
Kaybettiğim ne varsa sana dair
Böylece sustum
23'üncü günden sonra
Sona kadar
05/06/2018
Kenan KaraKayıt Tarihi : 12.6.2018 16:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!