Sona Dönüş Şiiri - Selim Seven

Gözün hep gitmelerde asılı olmalıydı;
Dememiş miydim sana çocuk,
Daha senden birer iz yapamadan yüzünde anıları,
Mutluluktan tepetaklak düşmek bize kalanı...

Belli mi olur, kim misafir, kim hancı.
Bir tek yollar değil miydi hep kalıcı.
Bir tek gitmeler.
Başlamakla bitmek arasında çarçabuk geçen,
Ömre bedel mesafeler...

Şu yarın dediğin düş,
Acımasız bir yalan değil miydi hep,
Akıl yollarında çözümlenmeden yaşanmış,
Tek kişilik, hızlandırılmış bir ölüş.
Sahiplenilmeden terk edilmiş,
Bir yığın kahrolası gülüş.

Fiili geçmiş sözcüklerin esiri olmaktansa,
Gönülden dile, dilden ömre değmeyen,
O masum hayallerle avunmaktansa,
Yine ne hayır varsa kalan bana,
Oda kadim dostum,
Eski yalnızlığımın, soğuk koynunda.

2013