Sona Doğru Teknik Gidiş

Kebâirler muhacim bendeyse belli hacim
Günah yüküm yüzünden hep yalpalıyor belim
Fıkır fıkır pür fesat ameliyemde kesat
İki ayaklık mekan yer üstünde temelim

Sarmış bedeni buhran şifa vermiyor burhan
Rüzgarla yıkılırım bakanlar görmez çelim
Ruhun bünyesi cılız ortada yapayalnız
Nasıl hava atayım zaten hiç yoktur yelim

Gözde gözlük baş sabit ne yapabilir zabit
Ağzımda keçeleşmiş sağ-sola dönmez dilim
Trafiğim karışık canavarla barışık
Gönlümü gösterir mi çekilen röntgen film

Toz dumana belenip yerlerde debelenip
Hırpalanmışım artık bir yere yetmez elim
Akmaya bulmuşum ark kimseler etmiyor fark
Okunmazsa esamim itibar görmez fel’im

Bütün cüze dağıldı süt hasmıma sağıldı
Duygularım dağınık bu ara dilim dilim
Akarlarım tam takır kalay tutmuyor bakır
Halılardan geçtim de yok oturmaya kilim

Yokları vara kattım varları yoka attım
Nefsime cömert iken ruhumaysa bahilim
Karargâhım mezbele yâr görse ne der hele
Bilmem amma galiba mecnunlara dahilim

Tahsilim ömür boyu cehaletimse koyu
Biliyorsam üç-beş şey künhüne pek cahilim
Bir gül binlerce diken ve yüzme bilmez iken
Gark olmuşum deryaya sisle kaplı sahilim

Makam mevki çok erken kapış kapış giderken
Diyemedim âlemde buna da ben ehilim
Atalet yaktı beni duymadım hak diyeni
Fırsatları kaçırdım bitivermiş mehilim

Evren Rabbin sevkinde kim kulluğun şevkinde
Teklif külfet olamaz fazlasına hâmilim
Cılız bünyeye yükü vurunca çıktı kökü
Şu ezilmiş halimle nasıl derim kâmilim

Yürekten bağımsız us Hakk’tan gayriye mahpus
Düşünce yoğunluğu koymadı aklı selim
Dünyaya takılınca yakından bakılınca
Görülmez başta saçım zira kalmadı telim

Sürüklüyor peşinden hastayım gidişinden
Pusulamda yön kayıp nereye doğru bilim
Gençken ömrü çürüttü kabre hızlı yürüttü
Teknikle gidiyorum ölüme kaldı milim