Sona Can Şiiri - Nuri Ulufer

Gayrı emekli oldum sefa süreyim derken
Evde yorgun ensemi kaşıyorum sona can
Yaş altmış dayandı daha diyorum erken
Bilmediğim yolları aşıyorum sona can
*****
Bin üç yüz maaş aldım, çoğu gitti kiraya
Faturalar kabarık tek-tek koyduk sıraya
Çarşı Pazar market se, kaldı gelecek aya
Bir hallere düştüm ki, şaşıyorum sona can
*****
Ben diyorum sarıdır hanım diyor kırmızı
Bir cenge tutuştuk ki görseydin halımızı
Sonunda ben tuş oldum aldım elim sazı
Çaldım bir oynak hava, coşuyorum sona can
*****
Üç yüz lira yolladık Kars’tan iki kaz gelir
Ocak Şubat bitti ya, nasıl olsa yaz gelir
Mart soğuğu kapıda bize tıngır saz gelir
Evde odun kömür yok, üşüyorum sona can
*****
Şairlik yanım tuttu elimde kağıt kalem
Ahvalimi yazayım duyarsa duysun âlem
Çalışıp didinirim belki kendime gelem
Her türlü meşakkati, yaşıyorum sona can
*****
Sıka-sıka delik yok bel bağı kemerim de
İnan ki isyan eder kim olsaydı yerimde
Ne Nuri’de can kaldı nede ulu ferimde
Son hız ile menzile koşuyorum sona can