Son Yaprak Şiiri - Sezen Caglar

Her gün koparılır takvimlerden bir yaprak
Ömrümüzden her defasında bir şeyler çalarak
Sonunda tükenir elinde kalır tek bir yaprak
Onun da rengi soluk aynı senin yüzün gibi
Aynalara bakarsın gençliğini ararsın
İçin birden burkulur gözlerin buğulanır
Bu aynadaki ben miyim diye kendine sorarsın
İçini bir hüzün sarar yalan mıdır bu aynalar
Üzerine karlar yağmış bu saçlar benim mi
Ya yüzümdeki çizgiler ellerim neden titriyor
Bu beden benim değil mi neden beni taşımıyor
Ahlarla vahlarla geçen gençliğini ararsın
Çok acılar çekmiş olsan bile yaşamdan kopamazsın
Çünkü can çok tatlıdır son yaprağı sen koparamazsın
Ama dünya fani elbet ölümü tadacaksın
İstesen de istemsen de bir gün dalından koparılacaksın...