Son Yangın Şiiri - Bülent Araz

Öyle bir esip geçtin ki başımdan,
Dağıttı rüzgarın umut bulutlarımı,
Geceden bir duman hasretin,
Bir yıldırım olur sözlerin,
Ansızın aklıma düşersin,
Nefes alamam, tutamam gözyaşlarımı.
Bir deprem mi? Bir tufan mı? Bir sel mi? Yaşamadım!
Kimse bilmez bu benim en son yangınımı.
Kimse bilmez bu benim en son vurgunumu

-
Seninle güldü ilk defa,
Ve seninle ağladığı için mutluydu.
Gözlerin ellerin tutkusuydu onun
Heyecanlıydı seni beklemeleri
Buluştuğunuzda sevinç kaplardı yüreğini
Hiç bir şeyi yoktu onun
Bir tek Allah'a muhtaçtı
Ve bir de sen vardın
Bir tek sevdasıydın onun
Canısın... karayıldızı...
D.t:20/09/1968
Ö.t.:20/09/2004