Son Vuslatımız Şiiri - Hasan Karataş

Hatırlamıyorum işte
Zaman hangi zaman
Günün birinde işte
Bir ikindi vaktinde
Bilmiyorum hangi şehirde
Hangi mevsimde
Düşerim yine yüreğine
Bir hasret sarar mı bilmem
İçinde bir sızı olur mu
Eski hatıralar
Bakışlarım düşer mi aklına
Titreyen ellerimi
Hatırlar mısın bilmem
Yokluğumun üstünde ki
Sis perdesi ne zaman kalkar
Ne zaman sarsar seni
Kaybetmişliğin
Bir mukayeseye gerek var mı
Bunca zamanı kaybetmişken
Avutur mu seni bilmiyorum
Bir zamanlar seni sevmişliğim
Senin için şiirler yazmışlığım
Hani belki hatırı kalmıştır
Bir fincan kahve içmişliğimizin
İşte o zaman anlarız ikimizde
Doğru mu söylemiş eskiler
Bizi biz eden
Sevdadan geçtikten gayrı
Bir ehemmiyeti var mıdır sence
Bunca yaşanmışlığın
Bir hesabı muhasebesi
Olur mu bilmem işte
Onu da sen ölç, biç, tart
Gönül terazinde bir bir
Soruların cevaplarını sen bul
Sen ayıkla bütün yanlışları
Vicdan terazisi, hassastır derler
Sen koy elini vicdanına
Yeniden yargıla ikimizi de
Sen kır kırılacaksa kalemimizi
Sen vur vurulacaksak ikimizi de
Sen ver kararını
Bunca seneden sonra
Kavuşacaksak da
Sen ver yine ilk selamı
Sen söyle
Son ya da ilk kelamı
Bu son fırsat ikimiz içinde
Yollar tekrar ayrılığa
Varırsa eğer
Sende bil
Bu son vuslatımız bizim
Son karşılaşmamız
Birbirimizden uzakta
Son hesaplaşmamız