Son Vuruluş Şiiri - Özdemir Aydın 2

Ayrılığın en afillisini, hüznün en namussuz zaman dilimini yaşıyorum...
Gece rengi fonetik sesler,
Bölük pörçük uykular,
İnanmaya doyamadığım sahte duygular...
Bu benim son yara alışım...
Eyy soğuk rüzgârlar kaldırın beni,
Bu benim beylik çadırında son vuruluşum...

Ağrılarımla biledim kahpe feleğin tunç kılıcını...
Değdikçe yarama ruhum lime lime,
Ağlamak beyhude,
Sinemden bir kuş kanatlanır meçhule,
Karlar yağarken yürek yangınıma...
Redifsiz bir şiir sökülür dilimin hecesinden...
Bu benim son ölüşüm...
Eyy soğuk rüzgârlar kaldırın beni,
Bu benim beylik çadırında son vuruluşum...

Betimsiz bu sevdanın adını "ayrılık" koydum...
Öngörüsüz bir rüya, menfezi çökmüş bir kalp ağrısı, ve bir yazı,
Düştüğü yere vurur avazı...
Şeddeli mısraların yangın yangın efkârı,
İrkilmiş bulutun damla damla sarhoşluğu...
Sığınsan yurt değil,
Ağlasan matem değil...
Eyy gülistân kokulu notasız erdem,
Eyy idrakin çözülmez çilesi dem,
Bu benim son vuruluşum...
Eyy soğuk rüzgârlar kaldırın beni,
Bu benim beylik çadırında son vuruluşum...