Büyürken ben;
Hem ağladım, hem kalbim kırıldı.
Yaşadım;
Nabız ve nefes almak değilmiydi yaşamın sesi,
Sıkıldım;
Yüksek binalarda yaşamaktan,
Yoruldum;
Şehrin gürültüsünde huzuru aramaktan.!
Bunaldım;
Manzara diye radyasyona göz dikmiş bir neslin yok olmasını izleyenlerden.!
Tiksindim;
Dünya'nın barış sesinden, halkların kalleşliğinden.!
İnandım;
Şavaşmadan gelmeyecek kardeşliğe.!
Son verdim;
İçimde ki sessizliğe.! "İ.D.K"
Kayıt Tarihi : 6.7.2019 13:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!