Son Veda Öpücüğü Şiiri - Beratcan Kılıç

Bu şiirde selvi boy, hilal kaş yok
Ana, baba, gardaş var
İdarede yetki ve sorumluluk paralel giderken
Burada sorumluluk beraberinde hüznü getiriyor;
Kendi hayatına attığın ilk adım sorumluluk,
Aile hayatına ettiğin veda hüzün.

Şair okumaya gidiyor farklı şehre
Mesafeler giriyor araya
Ve bu mesafeleri katederken,
Seyrederken yolun iki yanında yer alan dağların üzerine konan herbiri birbirinden farklı kar tanelerini,
Ardında kalanları ve karşılaşacağı yeni çehreleri düşünüyor

Bilincinde her şeyin;
Okul bitince yine farklı şehirde iş hayatına atılacağının,
Bu şehirde kendi yuvasını kuracağının,
Yol kenarında seyrettiği karın otuz beşinci yaşında bu şehirde şakaklarına yağacağının,
Ve belki de bu şehirde gözlerini yumacağının,
Dedim ya, her şeyin

Günler birbiri ardına gelir ve bir koşuşturmacadır giderken,
En ufak bir boşlukta memlekette bulur kendini şair
Kısa ancak doludur ziyaret;
Kucak dolu, sevgi dolu, huzur dolu,anadolu
Süzer hemen; görmeyeli çabucak serpilen kardeşini,
Gençliğinin baharındaki ablasını,
Sırtını dayadığı iki koca çınar ana, babasını,
"Ben uzaklardayken bir şey olmadı onlara" diye Tanrıya şükrederken.
Günler, bayram gibi geçer onların yanında,
Saniye gibi geçer
Kaçınılmaz son: "Farklı şehir" seni bekler.

Yuvanın havasını içine doldurduğun valiz elinde
"Arayan değil aranan adam ol" diyen babanın öğüdü kulağında
Ananın yaptığı sıcak poğaçanın kokusu burnunda
Kapıya dikildiğin vakit;
Sımsıkı sarılır kardeşin boynuna
Boğazın düğümlenir onun minik yüreğindeki çarpıntıyı duydukça,
Fakat o ağlamasın diye gülümsersin
Ve son bir veda öpücüğü kondurursun yanağına
İşte o öpücük anlatır her şeyi
Güvendir o öpücük
Merhamettir
Sabırdır
Özlemdir
Ailedir

-Otogar görünür,muavin seslenir,şair burada iner.
Şiir yolculuğu sona erer.