Son Veda Şiiri - Rasim Çetin Porsuk

Son veda vakti geldiginde
Dökülür gözümden yaşlarım
Son treni kaçırmamak için
Sana koşuyor bu bacaklarım
Rüyadayım sanki,yoksa kabusmu?
Bu nasıl hayat kimse duymuyormu?

Rüzgar estiginden beri batı'ya
Son veda vakti geldi bu son bakışla
Hayran kaldım o gözlerinin rengine
Ufak bir esinti oldu boş yüregimde
Sesizce bir vakit geldiginde
Sen ve ben ayrılırız farklı yönlere

Doluyor gözlerim sensiz pusuda
Sen ve ben farklı pulvarlarda
Bir zamanlar yapmıştık küçük kule yada
Herşey bitti bu son vedayls

Aglamak istedi önce gözlerim
O yar beni ben onu özledim
Sensizlikte hiç tutmuyor dizlerim
Herşey soluyor bu son vedayla

Durdu dakkalar soldu gönlüm
İçim yanar yar sen olmayınca
Duru dakkalar gözlerim seni arar
Bukamaz yine bu son vedayla

Elveda zor bir sözmü sana
Ellerim ellerinden ayrıldıgında
Rüzgar benim,kasırga aşkım
Merak etme bu son bakışım

Mazide kaldı bizans suru
Nedir bu bedenimin kusuru
Neden sorusu kalır hani bunun sonu
Farklı olacak herşey bu son vedayla