Son Veda Şiiri - Salih Özalaşan

Damla dediğin nedir ki?
İzi bile kalmaz düştüğünde toprakta
Hele birde toprak kurumuşsa
Kanması için gerek binlerce damla
Ya o damlalar durmadan
Sağanak olurda yağarsa
O zaman ne olur bilir misin?
Nuh tufanı damla kalır yanında
Öyle ki o damlalar
Doluya dönmüşse bir de soğuyup ta
Kurtuluşun olur mu sanıyorsun
Kazara bir sandal bulup ta
Fırtına olurum kara yelle
Ateş olurum erirsin kutupta
Ayağını bastığın yerde batak olurum
Yok ederim seni kollarımda sıkıp ta
Yazamadıklarımdan damlalar son
Her damlayı sana sanma aldanıp ta
Gözün aydın güle, güle
Benden sana bu son veda

Sanma ki unutulup gideceksin
İzin kalacak; İzim kalacak göreceksin
Benden başkasına da gönül dostum diyeceksin
Seveceksin ölesiye sevileceksin
Bir rüzgardı öylesine esti diyeceksin
Adı sondu serseri çok diyeceksin
Her yağmurda beni bekleyeceksin
Yağmurlar bitti bu son veda

Yağmur olsam da artık yağmayacağım
Rüzgar olsam da sana doğru esmeyeceğim
Bulut olsam da gölgen olmayacağım
Seyyah olsam kapından geçmeyeceğim
Adın yüreğimde kalacak yazmayacağım
Dilim ucuna gelse de anmayacağım
Gönlümün gülü soldu artık kokmayacağım
Bir şair öldü bu son veda

Y.Tarihi 06-08-2003 Saat 12.00
Salih ÖZALAŞAN