Son Ve Ebedi Buse Şiiri - Hayrettin Soyer

Dunya hala eskisi gibi hic durmadan donuyor,
Benim olumumden herkez habersiz,
Calistim, okudum ama buyuk bir adam olamadim.
Neden mi bilemiyorum.
Hic kimsenin haberi yok ben'im olumumden.
Pek cok kimsenin cenazeme gelecegini saniyordum,
Nasil bilirsiniz merhum'u deyince,
Herkezin iyi biliriz diyecegini umuyordum,
Demek ki yine yanilmisim.
Yasamimda hep gec ogrenirdim o aci gercekleri.
Her nedense ogrenemedim ve de alisamadim yasamin o aci gerceklerine.
Hep gec kalirdim olaylarin icerigine.
Simdi daha iyi anliyorum kadin'larin beni terkettigine.
Gec degil mi...?
Mavi gokyuzunde ucusan kuslari yeni ekilmis toprak kokan tarlalarda dinledigimde,
Unuturdum kime asik oldugumu,
Kar'li beyaz tepeler ve beyazliklar icindeki gunesin kizgin kizgin isiklari,
Yetmedi bana o aci gercekleri ogretmege.
Simdi cok iyi anliyorum.
Dondurmaci o Arnavut kizi'nin beni optukten sonra,
Beni ev'inden ve de koy'unden tekmeyle kovdugunu.
Simdi bu yattigim kara topraklar acaba o beni seven kara gozlu ilk optugum bakire kiz'in gazap'i mi.?
Nereden geldim, nereye gidiyorum.
Bos gecen uzun bir yasamin ardindan bosa giden umutlar.
Marti'larin cigliklari, Rum Ortodoks klise'sinde erkek papaz'larin soyledi Rumca ayinler.
Ust locada sarisin bir yabanci kadinla sevismemiz o mesum Paskalya gecesi.
Isledigim bu sayisiz gunahlarin acaba ilk bir tanesi mi..?
Kim'i topragin ustunde, kimi topragin altinda simdi gorecegiz.
Hala sevdigimvarsa su geldigim yeni dunya'da,
Dudaklarimizi son defa ve ebediyen kilitlestirerek durmaksizin opusecegiz.