Son Vapur Şiiri - Kadir Ziya

Son vapur da kalkar bu limandan,
Ardında hüzün ve keder bırakarak.
Gecenin karanlığında kaybolur,
Yine ağlayarak gider kendi yolundan.

Keder yine sarmıştır bacasını vapurun,
Martıların uçtuğu yer boştur artık.
Hüzne terk edilişi o neşe ve çığlıkların,
Son vapur da gitmiştir artık.

Önü görülmeyen bir mavilikte,
İçine attıklarıyla gidiyordu vapur.
Kim bilir ne aşklar görmüştü burada,
Kim bilir ne ayrılıklar...

Son vapur da kalkar bu limandan,
Ardında hüzün ve keder bırakarak,
Yalnız ben kalmıştım burada denize bakan,
Bir de engin denizdeki martılar.