Son Vapur Şiiri - Taylan Özgür Tekmil

Bir vapur sesi geliyor uzaktan
Ne martılar var gökyüzünde, ne bir yıldız
Hava kapalı ve bu vapur
Son vapuru bu akşamın
Çıtır pıtır bir kızcağız bekliyor yalnızca
iskelenin kıyısında
Gözleri ufukta
Gözleri uzakta
Hani giderecekmiş gibi bin yıllık bir hasreti
Nasıl da bekliyor üşümüş ellerini sıkıştırmış koltuklarının altına
daha önceki gün gördüğü burnu büyük
pantolonu sökük kendisi yaşında bir delikanlıyı

Bu vapur son vapuru bu akşamın
Ve kızcağız
Daha dün akşam da beklediği bu aynı noktada
Bekliyor bir delikanlıyı, son bir umutla
Nereden bilecekti ki, sigortası verilmiş randevuların dahi
Sigortasının olmayabileceğini

Bu vapur son vapuru bu akşamın
Yanaşıyor iskeleye zil zurna sarhoş
Ve birer birer iniyor ağızları alkol kokan adamlar, yaşlılar, gençler
Ve mesaisi yeni başlayan, badanalı yüzleri, kıçlarını ancak örten etekleriyle
Kıvırta kıvırta yürüyen kadınlar
Kızcağızın dolanıyor gözleri
Kapanıyor kapılar ve ufka dalıyor
Ve anlıyor
Bu vapur artık hiçbir zaman getirmeyecek
Burnu büyük, pantolonu sökük o delikanlıyı
Demek ki kızcağızın,
Her akşam bu saatte
Üşüyecek elleri

27.05.2006