Son Vapur Şiiri - Sedat Kork

İstanbulda...
Kaçırdığınız bir vapura...
Üzülmek gibiydi
Benim onu her gün bekleyişim...
Gittiği yeri bilmemek
Elimi kolumu bağlar
Döner mi dönmez mi bilmemek
Yüreğimi yakardı
Etrafta soracak
Ne bir iki martı vardı
Ne de denizin dalgası
Halimden anlardı
Kaçan bir vapura üzülmek gibiydi...
Dermanım olsa
Fırtına olur geri döndürürdüm
Dermanım olsa
Liman olur onu karşılardım
Arkasından mendil sallayan
Olmak istemezdim asla
Gittiği yol uzak olsa da
Geri dönüşü olmasa da
Hiç gitmemiş gibi bekledim onu
Zaten sallayacak bir mendilimde yoktu
Hatırladığım son mendil
O giderken
Gözyaşlarıyla doldu...